Όταν όλα ήταν αλλιώς...! Μια αναδρομή στις μέρες που η παράδοση,
η πίστη και η χαρά ένωναν το χωριό.
Μοντάζ και επιμέλεια βίντεο: Βαγγέλης Γκόγκος
Τα περιβόητα πικ-νικ στη Θεοτόκο το Πάσχα στην Πωγωνιανή.
Αν και δεν υπήρχα, βρίσκω το βντεο συγκινητικό γιατί βλέπω πολλά οικογενειακά πρόσωπα, αλλά και συγχωριανούς που πλέον δεν βρίσκονται στη ζωή. Οι γονείς μου νεώτατοι! Η Νατάσα με το κόκκινο ζακετάκι να τρώει κοψιδάκια! Νεώτατοι και ο παππούς Κώστας Ζαμπέλας και η γιαγιά Όλγα Ζαμπέλα το γένος Ζωίδη. Βλέπω και τον προπαππού μου Αντώνη Ζαμπέλα με το καπέλο να επιβλέπει.
Η οικογένεια της δολιώτισσας γιαγιάς μου κρατά και τη σημαία που γράφει "Αδελφότητα Δολιωτών" (θείοι Λευτέρης- Κράτω Μούστου μετά οικογένειας και θειος Bill Γιώτης (από Τεριάχι) και Σοφία Γιώτη Μούστου (αδελφή της γιαγιάς Αναστασίας) που έζησαν στη Νέα Υόρκη. Όλοι φαίνονται νεώτατοι!!
Ιστορικό το βίντεο!
Και τόσοι άλλοι που λείπουν...
Βλέπεις και τις τελευταίες πωγωνίσιες (μάλλον μία) που επέμεναν να φορούν το φακιόλι, σαν άσπρο γλυπτό μέσ' το πράσινο. Εγώ δεν τις πρόλαβα.
Όλο το χωριό έστρωνε κουβέρτες στο γρασίδι. Και οι κουβέρτες γέμιζαν φαγητά: κατσαρόλες. ταψιά σινι, νταμιζάνες, πίατα, ποτήρια, χαμός. Σαν φεστιβαλ γαστρονομίας! Κάθε σπίτι έφερνε ψητό αρνί, κοκορέτσι, πίτες, ψωμί χωριάτικο, κουλούρια, αυγά βαμμένα, κρασί σπιτικό από ντεμπίνα και βοτσίκι. Φοβερές παλιές μυρωδιές και γεύσεις που ανταλλάσσονταν μεταξύ των οικογενειών με τα τραταρίσματα Και μετά γινόταν το γλέντι με χορό και πολύ ποτό. Οι περισσότεροι κόκκινοι και μεθυσμένοι, αλλά ..."ευτυχείς".
ΒΙντεο: Κ. Κωστούλας, Θεοτόκος Πωγωνιανής, δεκαετία '60.



.png)
.png)
.png)




