Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
Γράφει ο Κώστας Γ. Τσιλιμαντός
Στον ανωτέρω τίτλο η λέξη «ελληνική» είναι περιττή, διότι μπορεί να γράφτηκαν στα νεώτερα χρόνια και αλλού «τραγωδίες», αλλά κατά μίμηση του όρου. Αυθεντική είναι μόνον η ελληνική.
Αλλά και αυτή μόνον για έναν αιώνα, τον πέμπτο π.Χ. εκεί που ο πολιτισμός με την τραγωδία έφτασε στο μεγαλύτερο ύψος της ακμής του. Εκεί ανθίζει και ωριμάζει. Χάνεται η δημοκρατία, σβήνει και αυτό το μεγαλειώδες άνθος.
Εμείς εδώ δεν θα ασχοληθούμε με το πώς γεννήθηκε και πως εξελίχθηκε η τραγωδία, στην οποία αρχικά πρωταγωνιστούσαν στη σκηνή οι θεοί. Αυτά μπορεί να τα βρεί κανείς εύκολα σε οποιαδήποτε Γραμματολογία.Όταν απομακρύνθηκαν οι θεοί από τη θυμέλη και αυτό σημαίνει ότι πρωταγωνίστησε στη σκηνή ο άνθρωπος, και αυτό το δεύτερο σημαίνει ότι το άτομο έγινε αυτεξούσιο, δηλαδή απέκτησε την ικανότητα να διατηρεί την ελευθερία της σκέψης και δράσης του και το δικαίωμα να επιλέγει, αντιμέτωπος με τη μοίρα του και δημιουργός της ζωής του, τότε πλέον δεν έχομε πάλη θεών αλλά πάλη θνητών στη σκηνή.
▼ Κάντε κλικ κάτω ▼
.
.
.
.
.
.
