Διαδρομή: Από τη διασταύρωση προς Αργυροχώρι έως το σπίτι του Χαράλαμπου Λιολιάκη-παπά Οικονόμου,ο οποίος ήταν πατέρας της μάνας μου Αθηνάς.
Διαδρομή: Από Πωγωνιανή έως τη διασταύρωση προς Ξηρόβαλτο, Ορεινό και Αργυροχώρι.
Μνημοσύνη
Πέτρου-Λούκα
Χαλκιά
με ένα Πωγωνήσιο Μοιρολόγι
Ήταν ένα απόγευμα, μέρας Πανηγυριού στη Μερόπη, στο
μεσοχώρι κάτω από τον πλάτανο. Είχαν τελειώσει τα «ντολιά» και το
τακίμι του Πέτρου, που πάντα έπαιζε στο πανηγύρι μας, μάζευαν τα όργανα για να
συνεχίσουν το βράδυ το χορό. Λίγοι ήταν στο μεσοχώρι, αφοσιωμένοι στον Πέτρο
και αφοσιωμένοι φίλοι του κλαρίνου του. Η γνωριμία μας έτρεχε κάποια χρόνια και ο διάλογος πάντα
φιλικός. Τον πλησίασα, τον σταμάτησα πριν φύγει.
- Πέτρο του λέω: γνωρίζεις , παίζεις εκείνο το μοιρολόγι του Κώστα Μπατζή, Ντίνο Κουλό τον ακούγαμε, πρώτο κλαρίνο στο Πωγώνι και άρχοντα των Πωγωνήσιων πανηγυριών; Αυτό που σύνθεσε για το γιό του Δημήτρη Μπατζή, νέου ταλαντούχου κλαριτζή, που σκοτώθηκε στον πόλεμο του 40 στο Καλπάκι, τον Νοέμβριο 14, με το κλαρίνο του στο σακκίδιο. Αυτό το μοιρολόγι με το οποίο ο Ντίνος ξεκινούσε πάντοτε πανηγύρια και ζιαφέτια, γάμους και τελετές ακόμη και νεκρόδειπνα;
ένα χρέος και ένας απολογισμός
Στον Χαράλαμπο Αχ. Κωστούλα, τον αγαπητό Μπάμπη από την Μερόπη Πωγωνίου που έφυγε από κοντά μας, τον συγγενή και χωριανό μου, τον στενό φίλο και συνεργάτη στον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μερόπης, για πολλά χρόνια και συνοδοιπόρο σε μια μεγάλη συλλογική προσπάθεια που κάναμε μαζί για να διασώσουμε την πολιτιστική παράδοση του, κειμήλια μοναδικά του χωριού, διάσωση μοναδικών δομών, χώρων και μνημείων και να αφήσουμε σε αξιόλογους συνεχιστές μια περιουσία με δύο ιδιόκτητα κτήρια και ένα πλούσιο συλλεκτικό και λαογραφικό υλικό και μια οργανωμένη βιβλιοθήκη με περισσότερα από 4000 καταγραμμένα σώματα βιβλίων και εντύπων. Ήταν ένα μακρύ και μεγάλο οδοιπορικό με πολλά χιλιόμετρα πορείας, και με πολλές ενέργειες και προσπάθειες για εξασφάλιση πόρων και μέσων με μια μοναδική σύμπνοια χωριανών αλλά και βοήθεια, πολλών φίλων.
Αυτό το μεγάλο οδοιπορικό με φέρνει στο χρέος αυτής της μνημοσύνης, για τον αγαπητό μας Μπάμπη, που ανήμπορος δεν μπόρεσα να βρεθώ δίπλα στην αγαπημένη σου Κατίνα στις κόρες σου ΄Ολγα και Μαριάνα τα εγγόνια σου, στα αδέλφια του στις τελετές στην εκκλησία.
Αγαπημένε Μπάμπη, ακριβέ μας Μπάμπη, δεν παύω στους διολογισμούς μου και στα όνειρα να