Η πανάρχαια ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ΦΡΥΚΤΩΡΙΑ της ΝΕΜΕΡΤΣΙΚΑΣ. Εκπέμπει ξανά καπνικά σήματα κινδύνου, του Κωνσταντίνου Χρ. Κωστούλα

Η πανάρχαια ΠΕΛΑΣΓΙΚΗ ΦΡΥΚΤΩΡΙΑ
της ΝΕΜΕΡΤΣΙΚΑΣ
Εκπέμπει ξανά καπνικά σήματα κινδύνου

Μαύροι καπνοί κινδύνου εκπέμπονται από την πανάρχαια Πελασγική ΦΡΥΚΤΩΡΙΑ της  ΝΕΜΕΡΤΣΙΚΑΣ  και οι βιγλάτορες ενημερώνουν τους κάτοικους της αρχαίας κοιλάδας του Γορμού να ξεσηκωθούν.

Βάρβαροι αλλογενείς, έρχονται να βανδαλίσουν και να κουρσέψουν τον ΤΟΠΟ μας, τον  ΟΙΚΟΤΟΠΟ μας, το λίκνο της  Πωγωνήσιας παράδοσης, την Πανώρια Νεμέρτσικα με τη Νυμφοειδή Κοιμώμενη Σιλλουέτα, και το Κουτσόκρανο το ταίρι της, που στεφανώνουν έναν τεράστιο αναγνωρισμένο και επίσημα, αρχαιολογικό χώρο, της Κοιλάδας του Γορμού, όπου ανασύρθηκαν θαμμένα ίχνη μιας Ελληνιστικής πόλης της αρχαιότητας, τα οποία  δίνουν την ταυτότητα και την προϊστορία της περιοχής.

Νέοι Σταυροφόροι Λατίνοι και Λεβαντίνοι και ανιστόρητοι βάνδαλοι έρχονται να καταπατήσουν τον  ΟΙΚΟΤΟΠΟ μας και να τον αναμοχλεύσουν, μολύνοντας ένα παρθένο Περιβάλλον και να διαταράξουν την προστατευόμενη ΖΕΠ εκδιώκοντας τα σπάνια είδη της Ορνιθοπανίδας, τους υψηπετείς αετούς και όλα τα αρπακτικά όρνια.

Τα κανδήλια των Αϊ Λιάδων μας σβήνουν και εξαφανίζεται η τοπική παράδοση που λέει ότι «ΑϊΛιάς βλέπει άϊΛιά», μια λαϊκή περιβαλλοντική  παράδοση, που κουβαλάει τη μνήμη μιας πολύ παλιάς αρχαίας επικοινωνίας των Ελλήνων, αυτή της αρχαίας  Φρυκτώρειας  που ξαναστέλνει καπνικά μηνύματα κινδύνου τα οποία επικρέμανται τώρα πάνω από  τα κοιμητήρια των προγόνων μας.

Τα ιερά παλιά Προσκυνήματα που περιβάλλουν τα βουνά του  NATURA μας, ΝΕΜΕΡΤΣΙΚΑ, ΝΤΟΥΣΚΟ και ΚΟΥΤΣΟΚΡΑΝΟ,  κάστρα της Ορθοδοξίας του ΤΟΠΟΥ μας, τα οποία σταμάτησαν τον εξισλαμισμό του Παλαιοπωγωνίου, βεβηλώνονται από τους σιδηρόφρακτους βάρβαρους επιδρομείς φυτεύοντας φτερωτούς δαίμονες καταδικασμένους σε 20 χρόνια να μείνουν εκεί φαντάσματα άχρηστων σιδηρικών και κιβούρια  από αποκρουστικά μπετόν αρμέ.

Μαύροι καπνοί κινδύνου εκπέμπονται από την πανάρχαια

Πελασγική ΦΡΥΚΤΩΡΙΑ της  ΝΕΜΕΡΤΣΙΚΑΣ

και οι βιγλάτορες ενημερώνουν τους κάτοικους που παραμένουν,

φύλακες ακόμη της αρχαίας κοιλάδας του Γορμού,

της καρδιάς και της ψυχής του Παλαιοπωγωνίου.

Είναι οι σημερινοί ακρίτες του Ηπειρωτικού Ελληνισμού.

Είναι οι τελευταίοι κρίκοι που συγκρατούν τους φυλετικούς δεσμούς με τη Μητέρα πατρίδα του ξεκομμένου Πωγωνίου

και της όμαιμης, ομόγλωττης, Δερόπολης.

Η φρυκτώρια στις πλαγιές της Νεμέρτσικας,

η μοναδική στην άκρη αυτή του Ελληνισμού,

παντεπόπτης όλης της κοιλάδας του Γορμού,

είναι σβηστή αλλά είναι ασφαλώς το βορειότερο μνημείο του Ελληνισμού, της (Τηλ)επικοινωνίας εκείνης της εποχής.   Στους δύσκολους καιρούς του Ελληνισμού που περνάμε γίνεται επίκαιρος ο εθνικός μας ποιητής στον «Προφητικό» που ταιριάζει για τον δικό μας Ηπειρωτικό ακριτικό χώρο του Ελληνισμού:

Κι εμείς οι Ακρίτες του κι οι Ακρίτες

Άθλια συρμένοι, ώ τι ντροπή

Πορτοφυλάκοι ανάξιου ρήγα,

Σαν απ΄οχτρόν εκδικητή

Παιδιών περίγελα και μπαίγνια,

Που είστε ποτάμια, λαγκαδιές,

χωσιές και κούρσα και σεφέρια

 κλεισούρες άκρες και κορφές

Πάει ο στερνός ο Φάρος πάει,

φώτα και μάτια όλα σβηστά,

χάθηκε η νύχτα. Αφορεσμένοι!

Πλακώνει, πλάκωσε  η Τουρκιά!

Νάτοι κι οι  νέοι σταυροφόροι

με τις τουρμπίνες του χαμού

Κωνσταντίνος Χρ. Κωστούλας
3/2022