Για τον Λάκη Παπαϊωάννου

Για τον Λάκη Παπαϊωάννου
Κωνσταντίνος Χρ. Κωστούλας
Ο δικός μου λόγος

Στα 77 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο ομότιμος καθηγητής της Ιστορίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Απόστολος Παπαίωάννου. Από το Δολό η καταγωγή του όπου και αναπαύεται στο εκεί κοιμητήριο. Κάποιες κοινές προγονικές καταβολές και συγγένειες μας σύνδεσαν με μια φιλική επικοινωνία  και ένας δεσμός με τις Πωγωνήσιες μας ανησυχίες μας έφεραν κοντά σε κοινά πολιτιστικά και παραδοσιακά ενδιαφέροντα για το Πωγώνι μας.

Η επιτυχημένη  σταδιοδρομία του στην Μέση Παιδεία και στην Πανεπιστημιακή του ανέλιξη  τον πλούτισε με μια δυναμική παρουσία στον  εκπαιδευτικό ιστορικό  χώρο με ένα πλούσιο βιογραφικό και με μια σημαντική βιβλιογραφία. Η επιστημονική του παρουσία και παράσταση

γεμάτη με δράση σε πολλούς τομείς. Πολλές ήταν οι συζητήσεις μας για μερικά πολιτιστικά θέματα του Πωγωνίου, για το οποίο είχε ένα πλούσιο αρχειακό υλικό που του ωρίμασε την ιδέα για τη δημιουργία ενός Μορφωτικού Πωγωνήσιου Ιδρύματος.  Το συζητήσαμε πολλές φορές, το ανακοίνωσε στη Βήσσανη σε ένα συνέδριο, στοιχειοθέτησε το καταστατικό, σχεδίασε τη σφραγίδα, αναζήτησε χώρο και στέγη στο Πωγώνι αλλά δεν βρέθηκε. Έκανε προσπάθεια να χτίσει στο φρύδι του λάκκου του Δολού σε οικόπεδό του ένα νέο κτίριο. Εκεί θα στέγαζε την πολιτισμική παράδοση του Πωγωνίου. Είχε ένα όραμα υψηλών στοχεύσεων συγκέντρωσης ιστορικού υλικού και παράδοσης του Πωγωνίου. Σε συνέλευση της Ένωσης Πωγωνησίων Ηπείρου στην ΕΗΜ, σε μια δύσκολη για το σωματείο φάση τον πρότεινα για πρόεδρο και έγινε αποδεκτός δια βοής. Δυστυχώς και εκεί  δεν προχώρησε η ιδέα του Πωγωνήσιου Ιδρύματος. Επέλεξε τη δημιουργία του Ανοιχτού Πανεπιστημίου  Δελβινακίου που για αρκετά χρόνια αποτέλεσε μια Πωγωνησιακή στέγη πολιτισμού. Προσωπικά  του οφείλω πολλά για όσα πήγασαν από την συνεργασία μας και περισσότερα για την αξιολόγηση του εκδοτικού μου έργου και όσα πρόσθεσε και μου άφησε σαν παρακαταθήκη προλογίζοντας τρία βιβλία μου.

Ο Λάκης  μας αφήνει το πορτρέτο ενός διακεκριμένου πνευματικού  τέκνου του Πωγωνίου, για το οποίο είχε ένα συγκροτημένο όραμα για μια πολιτιστική παρουσία και ανάδειξη της ιστορίας και παράδοσης του Πωγωνίου. Δυστυχώς η περιπέτεια της υγείας του δεν του επέτρεψε να προωθήσει αυτό το έργο.

Στον ΑηΓιάννη του Δολού όπου αναπαύεται, στο κοιμητήριο των προγόνων μας, ας είναι ελαφρό το χώμα που τον σκέπασε. Στη μνήμη μας μένει ως ένας διακεκριμένος πνευματικός Πωγωνήσιος άνθρωπος.