ΜΕΛΕΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ή ζωή είναι άπειρη: Προήλθε από μία αρχή. Πρέπει να έχει και τέλος. Το τέλος για τους ανθρώπους είναι ο θάνατος.
Ο θάνατος είναι το βαθύτερο και σκοτεινότερο πρόβλημα, γιατί συνδέεται με την απορία της ύπαρξης.
Ανάμεσα σε δυο πόλους, τη γέννηση και το θάνατο, παίζεται το όλο δράμα.
Το θάνατο τον γνωρίζουμε από τους άλλους που πεθαίνουν, όχι από εμάς, διότι όταν έρθει σ’ εμάς, εμείς θα έχουμε φύγει, μας λένε οι αρχαίοι φιλόσοφοι.
Το μοναδικό πλάσμα στον κόσμο όμως που είναι τραγικό, είναι ο άνθρωπος. Διότι, απ’όλα τα έμβια όντα του πλανήτη μας, μόνον αυτός γνωρίζει ότι θα πεθάνει.
ΤΖΕΝΗ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ- ΤΣΙΛΙΜΑΝΤΟΥ
ΤΖΕΝΗ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ- ΤΣΙΛΙΜΑΝΤΟΥ
Γράφει ο σύζυγος
Τι κάνεις, όταν, πριν λίγες ώρες μιλούσες με το αγαπημένο σου πρόσωπο, εντελώς ξαφνικά και απότομα, χωρίς υποψία που προδικάζει το μοιραίο, αντιμετωπίζεις μπροστά σου απροσδόκητο το θάνατο;
Ουρλιάζεις, προσπαθείς με σπασμωδικές χειρονομίες μήπως μπορείς και ανατάξεις το σώμα, με την τρελή ελπίδα επανόδου στη ζωή, όμως εκείνη με την οποία είχες μοιραστεί σχεδόν πενήντα χρόνια με τη ζωή σου, η μορφή της Δασκάλας που αγαπήθηκε από μαθητές και μαθήτριες, όσο λίγοι, που εγώ γνώρισα, έχει πετάξει για πάντα από κοντά σου.
Ό,τι και να πεις, ό,τι και να κάμεις, ο θάνατος είναι το οριστικό, το τελειωτικό γεγονός της «μεταβολής εις το εναντίον των πραττομένων», είναι μια μικρή, ή μεγάλη, ή ανυπέρβλητη τραγωδία, αναλόγως του όγκου της.
Έφυγες απροσδόκητα, αθόρυβα, με ειρηνική και γαλήνια όψη, είχες επιτελέσει το μεγάλο σου έργο κλείνοντας τον κύκλο της ζωής σου,και άφησες εμάς τους ζωντανούς, τους περιλειπόμενους στη θλίψη και στον πόνο.