ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΩΓΩΝΙΣΙΟΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΚΑΙ ΕΦΘΑΣΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ.
ΜΝΗΜΗ ΑΘΗΝΑΓΟΡΑ
Του Κώστα Γ. Τσιλιμαντού.
Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας στην Πωγωνιανή Πωγωνίου το #1965
Απόφοιτοι της Μεγάλης Σχολής του Γένους το 1968 (φωτο Taso Lolis)
Καλύτερο τρόπο μνημόσυνου δε βρίσκω τούτη την ώρα, παρά να κράξω τη μνήμη ν’ ανοίξει τους κρουνούς της, να κυλήσουν οι θύμησες, να ζωντανέψει ο Μεγάλος Απών. Να ακουστεί η φωνή Του. Περιττή η επίκληση. Σφαλνώ τα μάτια και ο Αθηναγόρας τινάζεται ολοζώντανος μπρός μου.
Χυτή λαμπάδα το ανάστημα κάτω απ’ το μαύρο ράσο, μπρος καταρράχτης η πάλλευκη γενειάδα, φρύδια σμιχτά, πυκνά, κάτω από το πλατύ μέτωπο, μάτια αετίσια, δόντια μαργαριταρένια, (ακριβώς όπως του άρεσε ν’ ακούει το Γιανώτικο «δόντια πυκνά και μαργαριταρένια») και η μακαρισμένη φωνή σαν να ‘ρχεται από πολύ βαθιά -και μήπως δεν έρχεται;- ως να μιλούν οι αιώνες μαζί της.