ένα χρέος και ένας απολογισμός

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4ipJ-jMb39wk2uuj3-V1qEz9ims0CFv0-t2vDSIEYvPSwaPWu6nPnbd5ziY3ZfuG5O9Mw8RNHdzkV-iy-GQcm2YtrXbQaPWlFRVRwc0xZ6S4l2sYJr03B3zpCjr4zvyg8wCYlNaKOOc4/s1600/_115AF~1.JPG

ένα χρέος και ένας απολογισμός

Στον Χαράλαμπο Αχ. Κωστούλα, τον αγαπητό Μπάμπη  από την Μερόπη Πωγωνίου που έφυγε από κοντά μας, τον συγγενή και χωριανό μου, τον στενό φίλο και συνεργάτη στον Εξωραϊστικό Σύλλογο Μερόπης, για πολλά χρόνια και συνοδοιπόρο σε μια μεγάλη συλλογική προσπάθεια που κάναμε μαζί για να διασώσουμε την πολιτιστική παράδοση του, κειμήλια μοναδικά του χωριού, διάσωση μοναδικών δομών, χώρων και μνημείων και να αφήσουμε σε αξιόλογους συνεχιστές μια περιουσία με δύο ιδιόκτητα κτήρια και ένα πλούσιο συλλεκτικό και λαογραφικό υλικό και μια  οργανωμένη βιβλιοθήκη με περισσότερα από 4000  καταγραμμένα  σώματα βιβλίων και εντύπων. Ήταν ένα μακρύ και μεγάλο οδοιπορικό  με πολλά χιλιόμετρα πορείας,  και με πολλές ενέργειες και προσπάθειες  για εξασφάλιση πόρων και μέσων  με μια μοναδική σύμπνοια  χωριανών αλλά και βοήθεια, πολλών φίλων.

Αυτό το μεγάλο οδοιπορικό με φέρνει  στο χρέος αυτής της μνημοσύνης,  για τον αγαπητό μας Μπάμπη, που ανήμπορος δεν μπόρεσα να βρεθώ δίπλα στην αγαπημένη σου Κατίνα στις κόρες σου ΄Ολγα και Μαριάνα τα εγγόνια σου, στα αδέλφια του  στις   τελετές στην εκκλησία.

Αγαπημένε Μπάμπη, ακριβέ μας Μπάμπη, δεν παύω στους διολογισμούς  μου και στα όνειρα να

ταξιδεύω μαζί σου  στο μακρύ οδοιπορικό μας, στα ταξίδια που κάναμε για δομικά υλικά  σε μάντρες, λατομία και αποθήκες για τα έργα που επιχειρήσαμε. Μαζί συντάξαμε πολλά γράμματα, πολλά αιτήματα, πολλά υπομνήματα, πολλές ευχαριστίες, για να εξασφαλίσουμε την καλύτερη συνδρομή και ενίσχυση των προσπαθειών και όποια άλλη συμπαράσταση στη υλοποίηση κάποιων έργων. Μαζί περπατήσαμε στα ιερά προσκυνήματα και μαζί ανάψαμε τα καντήλια και λειτουργηθήκαμε  στην Παναγιά μας, στο κοιμητήριο των προγόνων μας,  κουδουνίζοντας  τα κυπροκούδουνα του τσελιγκάτου τους στα βοσκοτόπια της Νεμέρτσικας. Στις φωτογραφίες σε βλέπω να ανεβαίνεις στον Αηλιά μας συνοδεύοντας τον μεταφορέα  των απαραίτητων υλικών για την ανακατασκευή του προσκυνήματος του Αηλιά, ένα χρέος στους προγόνους μας. Με πόση χαρά και με πόσο σεβασμό μαζεύαμε κειμήλια των χωριανών μας για  να πλουτίσουμε μια συλλογή λαογραφικού υλικού για το πρώτο ξεκίνημα του λαογραφικού Μουσείου του χωριού μας. Και με πόση δική σου επιμέλεια καταγράφηκαν τα βιβλία και έντυπα που συγκεντρώθηκαν για την δημιουργία της  βιβλιοθήκης του χωριού μας στο ειδικό βιβλίο καταγραφής με τα στοιχεία των δωρητών, τους τίτλους και το χρόνο απόκτησης. Έφερες μόνος σου όλη τη διαχείριση της προσπάθειας των Συλλόγων μας για την ολοκλήρωση του σπιτιού φιλοξενίας, ακόμη και με προσωπικό δάνειο. Η φροντίδα σου σαν Επίτροπος της Εκκλησίας αποτέλεσε μια δυναμική προσπάθεια για την απεντόμωση, για την εγκατάσταση συναγερμού μετά την κλοπή εικόνων, με μια επέκταση στα εξωκλήσια,  στο κοιμητήριο, στα εικονίσματα, στο οστεοφυλάκιο, στις αγιογραφήσεις Παναγιάς και Σωτήρος και άλλες φροντίδες προστασίας και περιτοιχισμάτων του κοιμητηρίου.

Μαζί επιχειρήσαμε όλη την επέμβαση στο μεσοχώρι μας, στην αναστήλωση των περιτοιχισμάτων και των προσβάσεων,  με σεβασμό στα κτίσματα των προγόνων αναπαλαιώνοντας τις δομές. Μαζί κατορθώσαμε να ενσωματώσουμε  τη δωρεά του γειτονικού στο μεσοχώρι στο Σύλλογο, ιδιοκτησίας της παλιάς οικογένειας Παπασταύρου με την αναστύλωση της οικίας  όπου στεγάζεται η βιβλιοθήκη και όσες λειτουργικές δομές έγιναν στον αύλειο χώρο.

Ακριβέ μου Μπάμπη, ήταν μεγάλη η στιγμή που με κάλεσες να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στο Σύλλογο για το αγαπημένο μας χωριό. Μου είναι αδύνατο σε αυτή την άϋλη επικοινωνία μαζί σου, σε αυτή την γραφή της μνημοσύνης να περιλάβω όλη τη συνεργασία μαζί σου. Στο περπάτημα στους δρόμους του χωριού σε νοιώθω να περπατάς  δίπλα μου. Καλό σου ταξίδι στη χώρα των αγγέλων, αναπαύσου εν ειρήνη, τα ίχνη από το πέρασμα σου μένουν αναλλοίωτα στον τορό που άφησες.

Κώστας  Χρ. Κωστούλας