.png)
(Υπάρχουν ακόμα και αυτές οι φωνές.)
Όσοι είχαν την τύχη να ακούσουν το πόνημα του εξαίρετου συγγραφέα και ιστορικού ερευνητή κ. Κώστα Κωστούλα στην εκδήλωση στης Σχωριάδες, «Πωγωνίσοι πολιτιστικοί δρόμοι», αλλά και να διαβάσουν το επίκαιρο άρθρο του στον Πρωινό Λόγο των Ιωαννίνων «Αξιέπαινη η πρώτη Παν-Πωγωνίσια διαπολιτιστική συνεργασία», θα κατανοήσουν απόλυτα γιατί σαν Αδελφότητα Σχωριαδιτών είχαμε την εύλογη έμπνευση να τιμήσουμε αυτή την προσωπικότητα με μια λιτή πλακέτα « Τιμής ένεκεν».
Είναι γεγονός πως πριν από 31 χρόνια, όταν τα τοίχοι πέφτανε, και τα
συρματοπλέγματα ξηλωθήκανε, τον Απρίλιο του 1991 ο λαός του Πωγωνίου,
του από εδώ και του από κει, μετά από πολλές δεκαετίες αποκλεισμού
βρέθηκαν στην Πωγωνιανή να γιορτάσουν μαζί την Ανάσταση του Κυρίου.
Συνάμα και την Ανάσταση της Ελπίδας για ελευθερία , δημοκρατία αρμονική
και αδελφική συνύπαρξη. Σε αυτή την κοινή εκδήλωση επιβεβαιώσαμε για
άλλη μια φορά την κοινή μας ιστορική ταυτότητα, τα ίδια ήθη και έθιμα,
την κοινή μας πολιτιστική κληρονομιά.
Ποιος καλύτερα από τον κ.
Κωστούλα, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε και έζησε δίπλα στην συνοριακή
γραμμή που διχοτόμησε μια ενιαία ιστορική και γεωγραφική οντότητα, θα
μπορούσε να αφουγκραστεί και να αποτυπώσει τον ψυχικό παλμό αυτού του
τόπου.
Ήταν : «Μια σύναξη, μια τελετουργία, να γευτούμε μαζί ξανά
τη ζείδωρη μεταλαβιά μιας κοινής Πολιτιστικής παράδοσης, μιας
πανάρχαιας κοινής ταυτότητας. Μιας παράδοσης η οποία, δεν χάθηκε και δεν
αλλοιώθηκε στο διάβα του ιστορικού χρόνου, παρ’ όλες τις δοκιμασίες
πολέμων κινδύνων, και δεινοπαθημάτων, αλλά που δεν άλλαξαν την
πολιτισμική ταυτότητα και δεν την μετέτρεψαν σε μια άλλη χαμένη
Πατρίδα».
«Το ξεκομμένο Πωγώνι είναι η δική μας Πωγωνήσια απόδημη
ψυχή, είναι ένα άλλο Καστελόριζο, που διατήρησε ζωντανή την καθαρή
ελληνική ντοπιολαλιά σαν ιερό φυλαχτό, είναι αυτό που κρατάει με
συνέπεια και σεβασμό και αναλλοίωτο ρυθμό τον πανάρχαιο ίσο της
πολυφωνικής μελωδίας, η οποία σωρεύει και διαφυλάττει την ιστορική
μνήμη, σε αυτή την Πωγωνήσια μουσική παράδοση, την ιστορία, τους
θρύλους, τους καημούς και τους Μύθους του Γένους.»
«Δεν είναι χωρίς
ιστορική αναφορά ότι κάποια τραγούδια όπως Το Μοναστήρι στους Αγιούς, Οι
παπάδες απ’ τη Σωπική, Αγωπάνω στο Κουτσόκρανο κ.ά., τραγουδιούνται
περισσότερα από 200 χρόνια.»
«Το όλον Παλαιό Πωγώνι ζεί και συνεχίζει να διατηρεί τα πολιτισμικά τζοβαϊρικά του ανόθευτα.»
«Το παλιό Πωγώνι ζει ακόμη και αναπνέει την συνέχεια της Γνωσιακής πολιτιστικής κληρονομιάς και παράδοσης»
Ο κ. Κωστούλας δεν δίστασε να κεραυνοβολήσει και την στάση της Ελληνικής πολιτείας απευθυνόμενος
Στους πολιτικούς εκπροσώπους της:
« Έχουν στις αποσκευές της εξουσίας που εκπροσωπούν, την υποχρέωση να
δημοσιοποιήσουν αυτό το πολιτιστικό γεγονός και να κινητοποιήσουν την
Πολιτεία, με μεγαλύτερη στοργή και αποτελεσματικότητα προς αυτό το
κομμάτι του Γένους, όπως το πράττει αναζητώντας τους Κάλας στα Ιμαλάϊα ή
στο Αφγανιστάν, στην Μαριούπολη και στη Γεωργία, στο Βιετ Ναμ και στα
ακατοίκητα νησιά μας, ψάχνοντας για κάποιον ξεχασμένο κάτοικο».
«Αν
αισθάνθηκε ντροπή σαν Έλληνας επίσημος εκπρόσωπος για τους απανταχού
Έλληνες το Γένος, για αυτή την εικόνα στην αυλή της Ηπείρου, στην ποδιά
της Πατρίδας.»
Εκτός των άλλων, δεν παρέλειψε να πέρασε και μηνύματα συνύπαρξης, συνεργασίας και αδελφοσύνης των λαών:
«Τα σύνορα έπεσαν, σε λίγο η Αλβανία θα είναι στην Ευρωπαϊκή παρέα».
Ευχόμαστε στον κ. Κωστούλα πολλά έτη ζωής, για να μας αφήσει πίσω ακόμα περισσότερους θησαυρούς που μας θυμίζουν:
Ποιοι ήμαστε.
Από που ερχόμαστε.
Και ποιο πρέπει να είναι το μέλλον μας.