«ΞΕΝΟΣ ΗΜΗΝ…»
του Κώστα Γ. Τσιλιμαντού.
Αξύπνηγο πρωινό και τα πουλιά πλαντούν στο κελάηδημα.
Ο έρωτας παντοδύναμος κατακυριεύει παντού τα έμβια όντα της φύσης που βρίσκονται σε οργασμό. Πρωινό αεράκι από ανάμιχτες μυρωδίες ανθοφορίας διάχυτο. Μάγεμα η φύση κι όνειρο σε όσους ακόμα λειτουργούν αισθήσεις και αισθήματα.
Ώρα που το γένος των βροτών παραδομένο στη νάρκη του άλγους εγείρεται στο επιούσιον άχθος..
Μια χρονιά ακόμη και μια άλλη χρονιά.. Ποιος ξέρει;
Ήβα μοι φίλε θυμέ.