O ΑΛΛΟΣ ΤΟΠΟΣ

Διαβάζοντας στο VOSTINIOTIS ότι στην Πωγωνιανή το Δημοτικό Σχολείο και το Λύκειο έκλεισαν και το Γυμνάσιο αργοπεθαίνει με οχτώ παιδιά, θημήθηκα πως το 1990 στη Συλλογή μου Μ’ ΕΝΑ ΔΡΕΠΑΝΙ ΦΩΣ υπήρχε ένα θρηνητικό ποίημα για τις επαρχίες που λέγονται μεν Ελλάδα, αλλά μόνον κατ’ όνομα, και αφήνονται, ιδιαίτερα σήμερα, εν μέσω 2018, στην άδικη μοίρα τους, που είναι ο αργός θάνατος. ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ;

O ΑΛΛΟΣ ΤΟΠΟΣ
του Κώστα Γ.Τσιλιμαντού 

Ριγμένα χωριά σε βουνών κοίλα
Ασύνταχτος όρμος
Με την πορφύρα και τη δορά
Που πέρασε στην άλλη σύνταξη.
Τα καλοκαίρια
Ξεμαργώνουν τα σπίτια
Μια φλέβα ζωής περνά τα χοροστάσια
Κι άξαφνα όλα κόβονται.
Τον άλλο χρόνο
Λίγοι γέροι, γριές μαυροδεμένες,
Σεμνές σε στενορρύμια χορταριασμένα.
Το λιόγερμα η κουκουβάγια
Λαλεί απ’ τ’αδειανά σχολεία.
20180111