ΕΞΟΔΙΟΣ ΛΟΓΟΣ AΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΙΚΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΥΡΟ

ΕΞΟΔΙΟΣ ΛΟΓΟΣ AΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΑΔΕΛΦΙΚΟ ΜΟΥ ΦΙΛΟ ΑΝΤΩΝΗ ΚΟΥΡΟ
Του Κώστα Γ. Τσιλιμαντού

Αδελφέ Αντώνη

Τι λέγω «αδελφέ», τι στιγμή που «κι αδέρφια η Ζωή χωρίζει»,
εσύ  ήσουν κάτι παραπάνω από αδελφός, γνήσιος, αδέκαστος,
Μοναδικός Φίλος. Φίλος ογδόντα χρόνων.
Δεν διαπληκτισθήκαμε ποτέ, δεν  αλλάξαμε ποτέ ένα λόγο, μαζί στο χωριό,
μαζί στην Πόλη, μαζί στην Αθήνα και πάλι στο χωριό, στο σπίτι σου
 που τόσο αγάπησες και φρόντιζες, μαζί τα καλοκαίρια στην αυλή σου
με τά πλούσια φιλέματα από τον  κήπο σου, τι να πρωτοθυμηθώ.
Μοναδικό φαινόμενο, αδερφέ, που μόνο σε αληθινούς φίλους γίνεται.
Βιαζόμασταν, σχεδόν τσακωνόμασταν, όταν βρισκόμασταν σε Κέντρο,
ποιος θα πρωτοπληρώσει το Λογαριασμό.  
Τελευταία φορά σε κέντρο, προσποιήθηκα πως θέλω να πάω στην τουαλέτα, για να
μη καταλάβεις  κάτι και κατευθύνθηκα στο Ταμείο. Πως έγινε; Από πού ξεφύτρωσες και μου
εδειξες το λογαριασμό, που είχες εξοφλήσει;
Θρηνώ το φίλο. Θρηνώ τον άνθρωπο. Το γυιό που στάθηκε και υπηρέτησε αγόγγυστα
Τη μάννα του μέχρι τα βαθειά γηρατειά της.
Τη νύχτα της προχθεσινής Δευτέρας τα τηλέφωνα σε Πωγωνιανή,  Γιάννινα, Αθήνα πήραν φωτιά, για να μεταδώσουν το ανέλπιστο, το ανεπάντεχο θλιβερό άγγελμα του χαμού σου.
Η θλίψη σαν μαύρο σύννεφο, κύλησε αργά σε συγγενείς, φίλους και γνωστούς σου.
Αδερφέ, ένας οι φίλοι μας λιγοστεύουν. Η ζεστή μας παρέα, η γελάτη, η γουστόζικη, αποδεκατίστηκε.
Έφυγες απροσδόκητα, ξαφνικά, μας ορφάνεψες, χωρίς κανείς να το περιμένει.
Η καλή σου μοίρα όμως σου στάθηκε ευεργετική στη στερνή σου στράτα.
Μας έφυγες ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά, κι αφήνεις πίσω σου, απαρηγόρητους, γυιο και γυναίκα
Λόγω σωματικών ταλαιπωριών και ασθενίας είμαι νοερά δίπλα σου και με πόνο ψυχής σου εύχομαι:
Καλό σου ταξίδι αδερφέ, καλό σου ταξίδι Φίλε!